In de schaduw van het drugsmilieu
12/9/2025, vrt nws post: „Mag ik je badge even?” North Sea Port maakt medewerkers in haven alert voor drugscriminelen.
Dit artikel trekt mijn aandacht. Ben ik expert in drugs? Neen. Samen met de collega's van Nieuwpoort leid ik een bedrijf, Gyva cleaning, actief in de uitzonderlijke schoonmaak. We komen in aanraking met extreem vervuilde huizen, verwaarloosde woningen, crime scenes. Regelmatig werken we in een woning van een verslaafde aan drugs en/of alcohol.
Tot tweemaal toe werden we gevraagd om een woning leeg te halen en schoon te maken, na een plots onaangekondigd vertrek van de bewoners.
Je betreedt een woning, de tas koffie staat nog halfvol (of is het halfleeg) op de tafel, het brood ligt er achteloos bij. De afwas half gedaan. Op de verdieping zie je dat een deel van de kleerkast leeg is, een deel kleren ligt nog opgevouwen op het bed. Het moest plots snel gaan.
Een buurman die kijkt hoe we spullen in de container sjouwen komt even keuvelen. „Naar het schijnt een uithaalder”. Wellicht dus zo’n man die even een badge vroeg aan een havenmedewerker. „Met de noorderzon verdwenen na een doodsbedreiging, het ging heel snel.”
Als ik de kinderkamer betreed krijg ik een koude rilling. Leuk en lief ingericht. Een speelgoedbak gevuld met lego en autootjes aan de voet van het bed. Een andere kamer lijkt al meer op die van een tiener. Beneden op het televisiekastje ligt een knuffel, te wachten op zijn vriendje, dat nooit meer terugkomt. Een paar weken later zie ik in een kunstgalerij een beeldje van een triestig meisje met bijna dezelfde knuffel in haar hand. De gelijkenis is sprekend en de houding van het kind treft me.
Tijdens de opkuis stel ik me het gezin voor. Meneer heeft een deftige baan, kindertekeningen aan de muur. Kinderen gaan naar school, ze tekenen voor mama en papa. Het huis wordt verbouwd. Niets aan de hand. Of toch, vanwaar komt het geld voor de verbouwing? Er is meer aan de hand. Plots gebeurt er iets. Doodsbedreigingen worden geuit vanuit het drugsmilieu. Eén of andere afrekening? Het gezin probeert verder te leven. Het passeert wel. Tot de dreiging wel echt bedreigend wordt. „We moeten hier weg” fluistert de man ’s avonds stil in het oor van zijn vrouw. „Wij zijn hier niet meer veilig”. „Waar naar toe?” vraagt ze met stikkende stem. „Ergens, ver genoeg. Vannacht nog zodat het niet opvalt in de buurt.” De kinderen worden uit het bed gehaald. Het kleinste snikt, „waar is mijn knuffel? Ik wil mijn konijntje terug”. De mama troost het kind half, maar probeert het vooral stil en snel in de auto te krijgen. Weg, verdwenen. Het huis blijft staan. Rekeningen worden niet meer vereffend. Geen spoor meer van het gezin. Wel nog de tas koffie, de zak brood, de achtergelaten knuffel.
In het andere huis stond het speelgoedtreintje achtergelaten midden in de zithoek. Ook hier leek het dat ze snel het kind opgenomen hebben. „Nee laat dat treintje staan, dat kan niet mee, snel.” Traantjes. Daar gaan ze. Sleutels laten ze op het aanrecht liggen, de deur van het appartement wagenwijd open.
Op een event van Etion kan ik heel even drugscommissaris Ine Van Wymersch spreken. Ze vindt het geweldig: Gyva cleaning: samen zorgen we voor een „cleane” wereld, jij maakt de huizen in de drugswereld „clean” en ik probeer ons land „clean” te krijgen.
Wij zijn experts in de uitzonderlijke schoonmaak, en pakken dit op een uitzonderlijke wijze aan. Vaak zijn we deel van het zorgverhaal. Sociale diensten contacteren ons, OCMW’s, CAW’s, psychosociale begeleiders e.d. We poetsen terwijl de mensen thuis zijn. Ex-gedetineerden, verslaafden, transgenders, mensen met een heel extreme vorm van autisme, depressieve mensen, maar ook heel gewone mensen die een zwaar verlies meemaakten en de moed verliezen. Het worden zowaar daklozen met een dak boven hun hoofd.
Bij al die verhalen sta ik stil, denk erover na, bekijk het in een ruimere context, filosofeer en vraag me af wat we er kunnen aan doen als maatschappij, of we nog iets meer moeten doen.
Dit resulteert in de geschreven mijmeringen over onze werksituatie. Ik wil de wereld vertellen dat onze maatschappij meer is dan de wereld die we zelf kennen, geen sensatiepers, maar de realiteit, en de bijhorende reflecties.
Marijke Beel - Gyva cleaning Antwerpen - Limburg
12/09/2025
